Iedereen heeft van die momenten in z’n leven waarvan je nog precies weet waar je was op dat moment. Soms vanwege pure euforie, maar vaker vanwege pure ellende. Zoals 9-11 of de ramp met de MH17. Ik weet het bij beide rampen nog precies en dat geldt ook voor bijvoorbeeld de dood van Marco Simoncelli. Met een last-minute vlogen mijn vriendin en ik enkele dagen voor Sepang 2011 naar Corfu. Een weekje lekker helemaal niets. De MotoGP zou ik wel ergens in een café gaan kijken, dat deed ik in de zomervakantie ook vaak. Maar pas in het vliegtuig realiseerde ik mij dat er op een zondagochtend heel vroeg natuurlijk helemaal geen café open zou zijn. Stom, stom, stom, eigen schuld!
Marco Simoncelli, tien jaar later: onze herinneringen aan Super Sic
Nadat Corfu ook nog eens een wifi-loos eiland bleek te zijn, zat er niets anders op dan pas later de MotoGP te kijken. Nou ja, ik kon in ieder geval uitslapen… Omdat bellen naar Nederland je in die tijd een halve hypotheek kostte, was de televisiezender BVN ons enige contact met thuis. Vaste prik voor mij was het NOS Journaal en daar gebeurde het. Plotseling zag ik MotoGP-beelden vanaf Sepang. Nee, nee, nee! Voor ik het wist, hoorde ik wat iedereen al uren daarvoor hoorde en wist ik wat iedereen al lang wist. ‘De Italiaan Marco Simoncelli is na een crash tijdens de MotoGP van Malei…’ Meer heb ik er niet over gehoord, maar het is een zin die nog altijd in mijn hoofd zit. Alweer tien jaar…
