Nu alles tegelijk lijkt te komen – lockdown, avondklok en wat er mogelijk nog in het verschiet ligt – ben ik blij dat ik een motor heb. De dagen lengen snel en je merkt dat je na werktijd alweer wat langer daglicht hebt. En dan geeft een blokje om een enorme oppepper. Zozeer zelfs, dat je je nog meer verbaast over de verwoestende effecten van die door velen gevoelde vrijheidsbeperkende maatregelen. Waarom hardlopen die relschoppers niet? Waarom maken ze geen leerzame stadswandelingen?
Nick Enghardt: ‘De 2021-Monster is geen bij elkaar geraapte machine’
Of reageer ik nu als een baby boomer die millennials niet begrijpt? Ik heb zelf een zoon van 21. Hij zou in Groningen op kamers gaan, maar studeert door alles vanuit huis. De vrijheid van de stad stelt immers niets voor als er niks te doen is en alles dicht zit. Ik heb met hem te doen. Hij verliest een kostbaar jaar. Geen studentenleven, niet op eigen benen staan en proeven aan de vrijheid. Ook wij zijn een motorjaar kwijt, maar dat voelt minder als een verlies omdat er al zoveel achter ons liggen. En wij hebben nog een uitlaatklep. Oké, Drenthe is geen Italië en Den Helder geen Noordkaap. Maar hoe belangrijk is dat als je van juweel naar ontdekking kunt rijden in eigen land? Ja, deze baby boomer begrijpt de millennials wel. Maar, ondanks dat ook ik vind dat de pandemie lang genoeg heeft geduurd, blijf ik thuis en hoop ik op de zomer. Dan lonken Italië en Groningen.
