Tijdens mijn werk hoorde ik op de radio dat we nog steeds genieten van een Indian summer met tropische temperaturen. Na een lange werkdag stap ik op de motor, mijn oude vertrouwde V-Strom uit 2004, en ik voel meteen wat ze bedoelen, want ik zweet als een otter. Mijn verlangen om te eten en te ontspannen op de bank doet me toch opstappen en vertrekken. Gelukkig bereik ik al snel de snelweg en wordt het leven weer draaglijk. Totdat je natuurlijk op de zuidelijke ring van Amsterdam in de onvermijdelijke file belandt. Dan is het je erdoorheen worstelen terwijl de hitte onder je jas blijft stijgen. Gelukkig komt dan eindelijk de afslag in zicht en voelt de verlossing nabij. We kunnen weer doorrijden en de wind voelen!
‘Eindelijk een antwoord op al die domme verjaardagopmerkingen over motorrijden’
Dan begint dat vervelende gevoel op te komen: gezeik is in aantocht. En dan bedoel ik niet thuis, mijn vriendin is geweldig, maar om exact te zijn voor mijn huis. Ons huis staat namelijk bijna naast een supermarkt en ik kom altijd thuis rond etenstijd. Tot zover lijkt alles in orde. Maar de volledige stoep staat vol met fietsen van mensen die nog snel hun boodschappen voor de avond willen halen. Nu wordt het conflict duidelijker. Om mijn parkeerplaats vrij te maken, zet ik meestal voorzichtig een paar fietsen opzij. Het gaat meestal om een halve tot een hele meter, niet meer dan dat. Daar ben ik ook te vermoeid voor. Bovendien begrijp ik ook wel dat dit sommige fietsers enige paniek kan bezorgen, als ze na het winkelen hun stalen ros niet meteen terugvinden.
Als ik mensen bij hun fiets zie, kan ik ze vriendelijk vragen om daar niet te parkeren. Er zijn immers twee speciale fietsparkeervakken voor de supermarkt, en geen van beiden ligt voor mijn deur. De meeste fietsers begrijpen het gelukkig wel als ze mijn bezwete en rood aangelopen gezicht zien. Maar soms krijg ik ook vervelende reacties. Een paar dagen geleden kreeg ik te maken met een wat oudere vrouw die het echt niet kon accepteren dat ik haar fiets ongeveer 40 centimeter had verplaatst. Ik probeerde haar rustig uit te leggen dat ik graag mijn motor wilde parkeren, omdat ik na een lange werkdag wilde gaan koken. Mevrouw accepteerde mijn uitleg niet en noemde me een rotjong die zich moest gedragen. Gelukkig trek ik me er niet te veel van aan, maar gezellig thuiskomen is toch anders.
Moet ik betalen voor mijn motor als er betaald parkeren geldt?
Foto: Jesse Busser
De column van Jesse bevestigd weer eens dat Nederlanders in hun communicatie redelijk aan het verhufteren zijn en het woord “verdraagzaamheid” reeds tijden is vertrokken. Ook het gedrag in het verkeer laat dit zien. Zelf maak ik ongeveer 18000km per jaar motorkilometers en heb al te vaak ongepast /zeer gevaarlijk rijgedrag ervaren. Helaas ook onze jeugdige motorrijders laten zeer gevaarlijk rijgedrag zien wat weer een reactie uitlokt bij de overige weggebruikers….hopelijk komt er snel een kentering in ons gedrag naar anderen toe en…op de weg!