‘Ik zie en benader het altijd als een gewone wedstrijd.’ Welke coureur je ook vraagt, dit is altijd het standaardantwoord dat je krijgt als het gaat over de extra druk van een thuisrace. Ik heb dit advies dit jaar geprobeerd op te volgen tijdens de Dutch TT, maar blijkbaar werkt het alleen als je onder de twee minuten rond kunt rijden op het TT Circuit van Assen, want ik zat afgelopen zondag met hardslag 130 op een stoel. Bij de warming-up van de MotoGP! En nee, ik zat niet op een schietstoel, ook niet op een elektrische stoel, geen biechtstoel. Gewoon eentje van de IKEA denk ik. En hoe dichterbij de MotoGP-race kwam, hoe hoger mijn hartslag werd. Het was uiteindelijk zelfs zo erg dat ik mijn sporthorloge maar in de oplader gestopt heb. Te confronterend, want hoe is het mogelijk dat ik met een hogere hartslag zit dan die gasten die daadwerkelijk iets moeten presteren. Ooit zag ik Maverick Viñales racen op een MotoGP-machine met een hartslag van 107 slagen per minuut. In de nacht van zaterdag op zondag was dat mij hartslag in rust…! En nog veel bizarder, ik hoefde dankzij het vakwerk van Henk, Asse – ja, zonder ‘n’ – en Jan ter plekke dit jaar helemaal niets te doen, alleen dat begreep mijn lichaam duidelijk niet. Nu is daar wel vaker kortsluiting, dus een echte verrassing was dat nou ook weer niet. Het had ook wel iets komisch dat ik als een zenuwachtige stuiterbal aan het aftellen was naar de start van de MotoGP. Dat je ergens zo zenuwachtig over kunt zijn, terwijl je er nul invloed op hebt en niets eens op afgerekend wordt; dat doet dus de Dutch TT met een mens. Ik ben alweer aan het aftellen (en aan het trainen) voor volgend jaar!
Ps. Het was sowieso een week van dikke stress, want sinds kort weet ik dat oom JW en Nox dit stukkie samen lezen. Tikken met die wetenschap, het komt misschien wel in de in de buurt van starten vanaf pole position in de MotoGP op Assen…
Foto: Henk Keulemans
