Ik ben van plan om een dichtbundel te schrijven over alles wat te maken heeft met motoren. Deze bundel zal drieënzestig poëtische impressies bevatten over onder meer de dingen die de motorrijder interesseren en aanbelangen. Ik zal vijf gedichten reserveren voor de technische kant van de motorfiets. Dat zouden meer gedichten kunnen zijn, omdat ik van die technische kant veel verstand heb. Maar vijf is genoeg. Niet alle lezers zullen van techniek evenveel afweten als ik. Een van m’n grootste fans, Hank Poortwachter uit Spijkenisse, weet niet eens wat een elektronische combinatieconnectie is, en dat die zich bevindt net achter de voorste cilinder, daar heeft hij totaal geen sjoege van. Nochtans rijdt Henk met de motor, een Moto Guzzi California uit 1978. Daar heeft hij al meer mee stilgestaan dan dat hij er heeft opgezeten. Maar ja, hij houdt nu eenmaal van oude spullen. Zo is z’n auto een Simca 1000 uit 1971, z’n horloge een Tissot uit 1956, en z’n vrouw een aan staar en een zwakke blaas lijdend besje uit 1942. Ja, geboren middenin in de oorlog, en twintig jaar ouder dan haar man. Ik heb haar één keer ontmoet en toen vroeg ze: ‘Zo’n roman schrijven, kun je dat ook met je linkerhand?’ ‘Nou Sjaan,’ zei ik, ‘als eerst m’n rechterhand wordt afgehakt, dan zal ik het zeker met de linker proberen.’ Toen moest ze dringend naar het toilet, waar ze veertig minuten bleef zitten. Henk maakt zich daar geen zorgen over. ‘Ze zit altijd veertig minuten op het toilet,’ verklaart hij. Welja, m’n dichtbundel over motoren en aanverwante zaken. De titel is Beter een Honda 750 dan een kruiwagen. Het is toch waar zeker? Met een kruiwagen raak je niet ver, plus, je moet dat kreng nog duwen ook. Terwijl er mensen bestaan die met hun Honda 750 de hele wereld hebben afgereisd.
Herman Brusselmans: ‘M’n grootvader moest vluchten, dat deed hij op de Saroléa 250 cc’
Zo is er m’n neef Eddy. Die is met z’n Honda in 1994 vertrokken vanuit z’n woonplaats Edegem, niet ver van Antwerpen, en die heeft, tot z’n terugkeer in 2003, zesennegentig landen bezocht. ‘Zeg eens Eddy,’ zo zei ik tegen hem, ‘wat is nu het allermooiste land waar je geweest bent?’ Ik had verwacht dat hij Zuid-Soedan, Bolivia, Cambodja of een dergelijk schitterend land zou noemen, maar hij zei: ‘Het aller-allermooiste land ter wereld is Nederland.’ Niet dat dit antwoord mij enorm verraste, want ik vind zelf Nederland ook een absoluut topland. Op de Triumph rijd ik er geregeld heen, en dan beland ik op de bonnefooi in Zaandam, Woudrichem, of Delft. Of in Amsterdam, waar vele van m’n goede vrienden en vriendinnen wonen, bijvoorbeeld Bart Chabot, Welmoed Sijtsma, en Jort Kelder, al gaat die binnenkort verhuizen omdat in z’n loftje in de Pijp schimmel in de muren zit. Trouwens, over Jort Kelder zal ik één gedicht van de bundel schrijven, namelijk over die keer dat hij motorrijexamen deed, en met een Suzuki Gladius van de rijschool een blinde man van het zebrapad maaide, met geleidehond en al. De man had een gebroken been, de hond een geboken knie, en Jort zakte voor z’n examen. Andere gedichten zullen handelen over hoe je het beste in de sneeuw kan rijden, over waarom er in Bratislava bijna geen motoren rondrijden, over de hoge leeftijd van de gemiddelde Vlaamse motorrijder, en vanzelfsprekend over de kwaliteiten van Triumph-motoren. Het zou kunnen dat de bundel medegefinancierd wordt door Triumph, en dat ik als extra beloning een jaar mag rijden met de splinternieuwe Daytona 660. Kortom, het wordt een bundel die een groot publiek zal kunnen bereiken, en weer zullen tienduizenden lezers verzuchten: ‘Wat kan die gozer toch enorm goed schrijven’, waarvoor ik hen van harte dank.
