Ik woon al dertig jaar in dezelfde straat. Eerst in een huurflat, zeven jaar later er recht tegenover in een kooploft. Ik heb buren zien weggaan, ik heb nieuwe buren zien komen. Ik heb de tijden gekend dat er drie restaurants waren, nu zijn het er tweeëntwintig. Ik heb er te veel gedronken, ik ben er gestopt met drinken. Ik heb er geleefd met een partner, die wegging. Ik heb er geleefd met een nieuwe partner, die ook wegging. Ik leef er met m’n huidige partner, en ik geloof erin dat zij zal blijven, samen met onze baby. Ik heb er goeie tijden gekend en minder goede tijden maar toch vooral goede tijden. Ik had hier willen blijven. Dat kan niet, omdat in het loftje maar één slaapkamer is, en voor de baby hebben we een tweede kamer nodig. Daarom zal ik hier na dertig jaar weggaan. Ik heb een huis gekocht aan de rand van de stad. Het loftje heb ik met pijn in het hart verkocht. Ik heb hier veel meegemaakt. En ik heb hier altijd een garage gehad voor m’n motoren, in dezelfde straat. Eerst stond de Honda VF 750 C in de garage, daarna de Buell X1 Lightning, daarna de Triumph Street Triple 675 R, daar kwam na een paar jaar de Triumph Streed Twin 900 bij, en nog een paar jaar later kregen de twee gezelschap van nummer drie: de Triumph Thruxton 1200 R. Vorig jaar verkocht ik de Street Triple en de Street Twin, en kocht ik de Triumph Speed Twin Breitling. De Thruxton en de Breitling staan nu zij aan zij in de garage, maar niet lang meer. Ze zullen mee moeten verhuizen. Ik heb gelukkig ook in de nieuwe straat een garage op de kop kunnen tikken, recht tegenover het huis dat ik gekocht heb. In die garage staan weliswaar de wasmachine en de droogkast van de vrouw die boven de garage woont, maar ze is een vriendelijk mens, oordeelde dat er in de ruimte genoeg plaats over is voor twee motoren, en dus zit ik wat betreft de stalling van m’n machines gebeiteld.
Herman Brusselmans: ‘Er is plaats voor twee motoren, zeker als u die ouwe rommel verwijdert’
Zullen zij voor altijd, tot ik stop met motorrijden of eerder nog tot ik doodga, in deze garage verblijven? Ik denk van wel, al is er ook een spoor van twijfel opgedoken. Het is namelijk zo dat Triumph een nieuwe versie van de Street Triple op de markt heeft gebracht, in drie varianten: de R, de RS, en de gelimiteerde Moto 2-uitgave. BMC, de Triumph-dealer in Assenede, liet kort geleden deze nieuwelingen zien aan het publiek. Ik ben gaan kijken. En met name de RS vond ik er prachtig uitzien, en meteen dacht ik: zal ik ‘m aanschaffen? Nu is het wel zo dat ik veel meer geld voor het nieuwe huis heb betaald dan ik ontvangen heb voor het loftje. Niet dat ik me financieel enorm geblesseerd heb, maar toch heb ik een boel minder poen dan vroeger, en heb ik de neiging om in de toekomst de portemonnee behoorlijk op slot te laten. De RS kost ongeveer veertienduizend euro. Wat ik kan doen is ofwel de Thruxton (nieuwprijs zestienduizend euro) of de Breitling (nieuwprijs negentienduizend euro) ofwel allebei verkopen, en dan heb ik na de koop van de RS nog geld over. Dan weer speelt de kwestie dat ik zowel op de Thruxton als op de Breitling erg dol ben. En ook de kwestie of het wel nodig is om telkens weer iets nieuws aan te schaffen. Oké, de RS brandt op m’n oogvlies, maar zo kun je bezig blijven. Voor ‘m spreken z’n schoonheid, z’n 130 pk, z’n magnifieke grijze, rode of gele kleur, z’n coolheid, en in feite ook z’n aanvaardbare prijs. Tegen ‘m spreekt dat hij geen Thruxton of geen Breitling is. Wat te doen? Dat zullen we zien. En er zijn belangrijker waarden in het leven dan motoren: de partner, de baby, de hond, het nieuwe huis, de nieuwe straat. Desondanks is de RS echt wel een beauty, die de hand die de knip op de portemonnee houdt doet trillen en beven.
