Het was de dag dat ik mijn nieuwe Triumph Speed Twin Breitling zou ophalen bij dealer BMC te Assenede. De nacht ervoor had ik slecht geslapen en als ik al verdween in de diepte, zag ik beelden in mijn geest van ik op de Breitling die hoog in de wolken reed en onderweg Jezus tegenkwam op een Honda Wallaroo, Sint Petrus op een Kawasaki Z900 en de Heilige Maagd op een Suzuki Hayabusa. Die Hayabusa wordt weliswaar beschouwd als een typische mannenmotor, maar let op, sommige vrouwen durven er ook mee te vlammen hoor! ’s Ochtends stond ik vroeg op, nam uitgebreid een bad en schoor en parfumeerde mij, want ik zeg altijd: als je een nieuwe motor gaat ophalen moet je schoon, fris, en lekker ruikend zijn. Met mijn motorpak aan en mijn helm in m’n handen stapte ik in de Volkswagen Golf van mijn vaste Vlaamse chauffeur Muis. Die brengt me overal heen en onderweg praten we dan over politiek, economie, cultuur, voetbal, muziek, en ook over motoren, al is Muis zelve geen motorrijder, maar hij kijkt wel graag naar mooie machines en dan zegt hij dingen als: ‘Heel mooi’, ‘Zoiets moois heb ik nog nooit gezien’ en ‘Wie had gedacht dat iets zo mooi kon zijn?’
Herman Brusselmans: ‘De eerste elektrische Triumph zou mijn laatste motor kunnen worden’
We arriveerden bij BMC Assenede. De Breitling stond onder een zeil en terwijl de baas van BMC, Daniël, en ik het zeil langzaam wegtrokken, werd dit tafereel gefilmd en gefotografeerd door de andere bazen van BMC, Susi, de vrouw van Daniël, en Kristina, hun dochter. Het zeil dwarrelde op de vloer en daar stond hij dan! ‘De mooiste machine ter wereld’, zei Muis. Ik zei: ‘Muis, jij hebt er verstand van’, want inderdaad, wie de Triumph Speed Twin Breitling niet de mooiste machine ter wereld vindt, moet zijn ogen laten nakijken. De kleur alleen al! Lichtblauw! Met een horizontale zwarte strook erin! Het stuur met de inscriptie 231/270, omdat ik nummer 231 heb van de 270 Breitlings die er wereldwijd geproduceerd zijn. Dat prachtige motorblok! Die schitterende uitlaten! Die combinatie van klassieke en hedendaagse stijl!
Je kon er uren naar kijken, maar ja, ik wilde zo snel mogelijk met de Breitling mijn eerste kilometers afleggen. Daarom werd de motor door Daniël uit de showroom geduwd, en ik besteeg ’m. Ik startte, groette iedereen met opgestoken hand, en daar ging ik dan. Een nieuwe motor voelt altijd bijzonder aan. Hoeveel motoren je ook in bezit hebt gehad, je denkt bij de nieuwe altijd: zoals die rijdt, rijdt er geen andere. Nochtans is het blok nagenoeg hetzelfde als dat van mijn Thruxton R. En de klokken zijn ook ongeveer dezelfde. Alsmede de uitlaten, het voor- en achterlicht, de versnellingspook, de rem, de koppeling, enzovoort. Een leek zou kunnen zeggen: heb jij nu niet ongeveer twee dezelfde motoren in bezit? Welnee! Als kenner durf ik te beweren dat de Breitling en de Thruxton verschillend genoeg zijn. Met een glimlach op de lippen kwam ik thuis en parkeerde ik in mijn garage de Breitling naast de Thruxton. Natuurlijk zijn ze verschillend!
Een uurtje later glimlachte ik nog steeds, terwijl mijn vriendin Lena, mijn hond Aquí en ik in bewondering naar de Breitling staarden. Even leek Aquí zin te hebben om tegen de Metzeler-achterband te plassen, maar uit respect hield hij zich in. Twee dagen later had ik al 270 kilometer met de Breitling afgelegd. Dit betekent niet dat ik de Thruxton zal verwaarlozen. Als je de twee mooiste motoren ter wereld hebt, moet je er gebruik van maken.
