Ik heb een boek gelezen over de huidige paus, Franciscus, getiteld ‘De paus met de gouden schoenzolen’, en geschreven door een goede kennis van Franciscus, onderpastoor Julio Guggilio uit de buurt van Buenos Aires, waar Jorge Maria Bergoglio, zoals Franciscus van zijn echte naam heet, geboren is. De titel slaat op de gouden schoenzolen die Franciscus inderdaad bezit, en die hij ooit gekregen heeft van z’n vaste vriendin Ballia, de dochter van een rijke directeur van een zinkfabriek, en Franciscus sukkelde indertijd met z’n voetzolen, en de gouden inlegzolen zorgden ervoor dat hij normaal kon lopen, zonder om de drie à vier meter te struikelen of op z’n bek te vallen. Met Ballia raakte het uit, omdat Franciscus de roeping Gods kreeg, en zich aan het katholicisme ging wijden. Maar goed, die gozer heeft voor hij paus werd een boel meegemaakt. Hij kweekte struisvogels, joeg op gifslangen slechts gewapend met een vlindernetje, kon braille lezen met z’n neus, en – nu wordt het pas echt interessant – was een liefhebber van motoren. Z’n lievelingsmotor was de Ancon, een model van het Argentijnse merk Puma, dat al lang niet meer bestaat maar dat indertijd vooral in het thuisland furore maakte, met als krachtbon een 200 cc van Sachs. Franciscus heeft met z’n Puma Ancor meer dan vierhonderdduizend kilometer afgelegd, wat ik niet geloof, omdat Julio Guggilio me een zeer onbetrouwbare biograaf lijkt, want hij beweert bijvoorbeeld ook dat Franciscus binnen de drie minuten vijfenzestig hot dogs kon opeten.
Hoe dan ook is Franciscus niet de enige geestelijke die van motoren hield. Neem moeder Teresa, de bekende Albanese non die veel armoede heeft bestreden. Wat over haar wel eens weggemoffeld wordt, is dat ze zelf allesbehalve arm was, integendeel, toen ze stierf vond men onder haar matras meer dan vierhonderdduizend dollar in baar geld. Geen wonder dat ze zich een Honda Goldwing kon permitteren. Daarmee reed ze van Calcutta naar New Delhi, waar ze een minnaar had zitten, een gepensioneerde pannenkoekenverkoper, en nog diezelfde nacht reed ze terug naar Calcutta, om in sloppenwijken weer eens een paar kinderen een stukje pannenkoek te voeren. Helaas zijn er van moeder Teresa op haar Goldwing geen foto’s of filmpjes overgebleven.
Herman Brusselmans: ‘Ik keerde algauw wederom en als een ijsklomp kwam ik thuis’
En dan had je bisschop Desmond Tutu op z’n Fireblade. De Zuid-Afrikaanse hoge geestelijke was een man die alles geprobeerd wilde hebben. Hij heeft gebunjeejumpt, parachutegesprongen, tussen krokodillen gezwommen, de honderd meter gelopen in minder dan dertien seconden, vrouwen leren voetballen, en ja, ook met de motor rijden heeft hij gedaan, en niet met de minste, maar wel met de Honda Fireblade zoals die verkrijgbaar was in de jaren negentig van de twintigste eeuw. Bisschop Tutu reed zelfs zonder helm, en z’n purperen bisschopsgewaad wapperde wild achter hem aan, als hij met 280 kilometer per uur van z’n bungalow naar een of andere kerk op het platteland zoefde. En zo wordt het ondertussen duidelijk dat vele geestelijken zich aangetrokken voelen tot motoren.
Hier in Gent hebben we kanunnik Van Daele, en die bezoekt z’n onderdanen, katholieken overal in Gent, op een Kawasaki Z400. Hij moet tegenwoordig z’n verplaatsingen gedurende een maand wel per fiets doen, omdat hij op z’n Kawasaki door de politie werd aangehouden, moest blazen, en stomdronken bleek. Doch binnenkort kan hij weer de motor op, en ik hoop dat vele christelijke en ook islamitische beleidsmensen z’n voorbeeld zullen volgen.
