In het westen van West-Vlaanderen ligt een hoekig gebied, dat derhalve ‘de Westhoek’ wordt genoemd. Er is veel natuurpracht, alsmede bosrijk warandes, uitgebreid grasland, en dichtbegroeide wouden. Maar er zijn ook steden, waarvan de meeste het vernoemen niet waard zijn, maar de parel aan de kroon van de Westhoek is alsnog een stad, het welgekende Ieper. Ze ligt ingebed tussen twee meanderende rivieren, waarvan de namen me nu toevallig even ontschieten. Het is nochtans een schitterend stadje, met vele bedrijven, talloze uitgaansmogelijkheden, niet te tellen klasvolle winkels, en hier en daar een louche café, waarin de Ieperlingen die het niet gemaakt hebben in het leven, elkaar bestoken met verhalen over hoe het allemaal geweest had kunnen zijn, hadden de Goden niet net een minder dagje gekend. Een van de klasvolle winkels is Optiek Porteman, waar men brillen verkoopt, ogen test, en je raad geeft omtrent zien en kijken. Nu wilde de baas van deze winkel actiever worden op de sociale media, en hij besloot om voor z’n promotionele filmpjes op Facebook, Instagram, en TikTok een boegbeeld in te huren, bij voorkeur een beroemd persoon die dan met een Portemanbril op z’n kanis in de filmpjes de hoofdrol zou spelen. Er werd voor mij gekozen, wat geen slecht idee was, want ik ben nu eenmaal beroemd en draag nu eenmaal een bril. Als tegenprestatie voor m’n aanwezigheid op de sociale media, zou ik twee gratis splinternieuwe brillen van gerenommeerde merken krijgen. Nu is het wel zo dat ik in Gent woon, en van Ieper naar Gent en terug dat is twee keer een roteind. Doch niet getreurd. Een mens heeft niet voor niks een motor op stal. Ik heb zelfs twee motoren op stal, de Triumph Street Triple 765 R en de Triumph Speed Twin 1200 Breitling.
Herman Brusselmans: ‘Het maakt ze niet uit dat hun motoren kopieën zijn’
Met welke zou ik Ieper bezoeken? Nou, dat was simpel: met de Breitling, omdat die een betere duozit heeft dan de Street. Je mag niet vergeten dat m’n verloofde Lena meeging naar Ieper, temeer omdat ze net een vrije dag had en onze zoon, Roman, van half tien des ochtends tot vijf uur des middags in de crèche verbleef, zodat wij over genoeg uren beschikten om de heen- en terugreis naar en van Ieper op ons gemakje af te haspelen. We vertrokken om tien uur, na een stevig ontbijt van eieren en spek, blauwe bessen, drie boterhammen met schuifkaas, en een banaan. Als je lang op de motor moet zitten, als piloot of als passagier, moet je vooraf flink eten, zodat je onderweg geen inzinking krijgt. Daar gingen we dan, vast van plan om de vele kilometers zonder slag of stoot af te haspelen. De Breitling is zeer geschikt voor een lange trip. Als piloot zit je ontspannen in het zadel, en de passagier hoeft ook niet te klagen over snel opduikende pijn in de kont en dergelijke ongemakken. Als Lena meerijdt praat ze onderweg graag met mij, al kijk ik uiteraard wel uit dat haar gebabbel m’n rijkunsten niet verstoort. Dan zegt ze, pakweg ter hoogte van Tielt: ‘Baby, wat heb jij toch een stoere rug’, of ter hoogte van Hareldbeke: ‘Volgens mij ben jij de beste motorchauffeur van Vlaanderen’. Het doet me goed om zulke dingen te horen, plus, als je contact hebt met elkaar, lijkt de tocht veel vlotter te verlopen dan wanneer je allebei stilzwijgend blijft. Zodoende parkeerde ik reeds rond half twaalf voor de winkel van Porteman. Met behulp van Lena koos ik twee unieke brillen uit, liet ik een paar filmpjes shooten, en reden we terug naar Gent. Ter hoogte van Drongen zei Lena: ‘Alweer hebben we een fantastische motorrit’. En zo was het maar net, waarbij we hopen dat er nog vele fantastische motorritten zullen volgen.
