Al sinds de aanschaf van mijn Honda X11, begin 2014, kijk ik zo veel mogelijk om de deuken in de tank heen. Maar ik zie ze altijd. Anderen zien ze ook. Gevolg: meewarige blikken. Zo van: wat kinderachtig dat je hier op je vijftigste nog smoesjes over verzint. Maar HET ZIJN GEEN SMOESJES! De vorige eigenaar, mijn oude vriend S., liet het ding een keer uit zijn handen glippen. € 1.700,- schade. Exclusief uitdeuken van de tank. Dat vond hij te duur.
Nu heb ik een advertentie op Markplaats gezet: ‘Te koop gevraagd: benzinetank X11’. Meteen stuurt Marktplaats me automatisch een email: pas op voor oplichters, maak niet zomaar geld over!
We zullen zien…
En jawel, binnen een paar uur heb ik beet. Ene Martijn mailt: ‘Ik heb een net exemplaar.’
Ik, verheugd: ‘Wat wil je ervoor hebben?’
Hij: ‘Wat zou jij ervoor willen betalen?’
Ik: ‘100.’
Hij, meteen: ‘120.’
‘Deal’, schrijf ik, de prijs wel erg laag vindend. ‘Maar ik wil hem uiteraard zien. Heb je foto’s?’
Tien minuten later krijg ik vijf foto’s van een puntgave X11. Vreemd, waarom zou je hier de tank afslopen? Dus dat vraag ik. Martijn, cryptisch: ‘Soms kom je iets leuks tegen. De tank moet nog gedemonteerd worden.’
Ik: ‘Kan ik hem volgende week maandag komen bekijken? Wat is je adres?’
Martijn: ‘Ik woon in Sittard. En jij?’
Dat heeft hij aan mijn Marktplaats-profiel kunnen zien: Amsterdam. Maximaal ver weg dus. Maar ik schrijf: ‘Ik wil best naar Sittard rijden als-ie goed is. Waar moet ik zijn?’
Hier wordt Martijn bokkig: ‘Als je volgende week pas kunt komen heeft een adres geven weinig zin. Ik ga niet tot die tijd wachten.’
Curieus, alsof half motorrijdend Nederland een X11 bezit. Het ding is twintig jaar geleden maar drie jaar in productie geweest. Dus ik vraag: ‘Hoezo niet een weekje wachten? En waarom heb je juist een X11 op de kop getikt? Ik zie ook dat je pas een week een Marktplaats-account hebt.’
Martijn: ‘Waarom al die vragen?’
Ik: ‘Omdat ik verhaal raar vind. Onlogisch.’
Martijn: ‘Dat mag jij vinden. Mail me drie dagen van tevoren, dan hoor je wel of-ie er nog is.’
Vrijdag stuur ik Martijn inderdaad een bericht: ‘Is-ie er nog?’
Hij: ‘Is al weg.’
Ik geloof er geen moer van. ‘Haha, wat een toeval!’, mail ik.
Hij: ‘Wat is je probleem elke keer?’
Ik: ‘Ik vind het knap vaag gap.’
Hij: ‘Geniet van je dag pik. En begin een ander lastig te vallen.’
Ik: ‘Weet je heel zeker dat je dat zelf niet doet?’
Hierna blijft het stil. Wel krijg ik een dag later een bericht van ‘Kevin’, die óók pas een week op Marktplaats zit. ‘Ik heb de tank hier liggen voor u.’
Dat is Martijn weer, denk ik, maar ik vraag: ‘Waar ligt hij, en heb je een foto?’
‘Heerlen. Ken niks maken’, is het antwoord.
Heerlen, weer zo lekker dichtbij. Maar ik speel het spel nog even mee. ‘Je kunt geen foto maken? Waarom niet?’
Definitieve stilte.
Afijn, ik rij dus nog wel even rond met deuken. Mochten lezers van dit prachtblad me tegenkomen: jullie weten nu hoe het zit. En als jullie toevallig nog een onbeschadigde tank van een X11 hebben liggen…
