Thierry Baudet is een ‘imbeciel’. Farmers Defence Force-voorman Mark van den Oever is een ‘griezel’. En Mark Rutte een ‘paling in een emmer snot die altijd buigt voor het kapitaal’.
Kijk, zo makkelijk kan een leven van een journalist zijn: je nodigt Normaal-zanger Bennie Jolink uit voor een chic diner in zijn eigen Achterhoek, zet de recorder aan en de kruidige quotes vliegen je om de oren.
Boudewijn Geels: ‘Als kind ben ik bijna door Bennie Jolink aangereden’
Ik ziet hier namens Het Financieele Dagblad, om met Jolink de winst van BBB te bespreken – zelf stemde de boerenrocker verrassend op tegenhanger Volt – maar ik heb natuurlijk ook mijn Motor.NL – pet bij me. De 76-jarige artiest rijdt wegens fysieke malheur al sinds 2015 geen motor meer, maar nu hij dankzij een nieuw astmamedicijn weer behoorlijk is opgekrabbeld, zou het misschien wel weer kunnen. Op een Europese bij voorkeur. Een Norton, zoals Bertus. Of een BSA, zoals Tinus. Of een KTM, waarmee ik hem begin jaren 80 zag crossen in IJhorst. Maar als hij nu een merk moet noemen: een Ducati lijkt hem wel wat.
Nou vooruit, een Yamaha is eventueel ook een optie. Jolink, enthousiast boven de aspergesoep: ‘Mede vanwege de muziekinstrumenten die ze ook maken. Prima spul voor relatief weinig geld. Normaal is ook jarenlang door Yamaha gesponsord. We kregen 60% korting op Yamaha-producten, dus ik heb een enorme gitaarverzameling. Wat veel gitaristen die bij me over de vloer komen belachelijk vinden, omdat ik helemaal niet kan spelen.’
Wacht even, hij was toch een verdienstelijk slaggitarist? Met een wegwerpgebaar: ‘Welnee. Als zanger ben ik ook beperkt. Maar ik ben wél een entertainer, en dat is veel belangrijker dan virtuositeit, want dat wordt al snel saai.’
Ik ben ook muzikant, dus 60% korting klinkt jaloersmakend, maar wat bevalt Jolink zo aan Yamaha-tweewielers? ‘Een Yamaha is de makkelijkst bestuurbare motor,’ klinkt het stellig. ‘In de racerij, maar ook in de cross. Ze hebben niet de meeste pk’s, maar winnen wel vaak. Vanwege die makkelijke hanteerbaarheid.’
Ik denk terug aan de Yamaha V-max die ik dertien jaar geleden in een opwelling kocht. Tjokvol pk’s, maar makkelijk hanteerbaar, mwah. Maar mijn zwager Eelco is in zijn vrije weekenden inderdaad behoorlijk rap met zijn R6. Zijn beste rondetijd in Assen: 1,56.
Bennie en ik delen nog iets: een bijna-doodervaring. Ik een rotklap van achteren op de A9, die mijn auto eindeloos liet tollen. Bennie die te ver voor zich uitkeek in het Atlasgebergte in Marokko: weg weg. Bij mij ging alles in slow-motion. Ik herinner me dat mijn dashboard oranje leek op te lichten, en de serene stilte tijdens het tollen. Ik dacht aan mijn dochter. Haar babytijd vooral.
Bennie wist 100% zeker dat het over was. ‘De film van mijn leven trok in chronologische volgorde aan me voorbij. Ik dacht aan de dierbaren die me waren ontvallen: nu ga ik naar jullie toe. Misschien toch een soort religieuze ervaring, dat er wel degelijk iets is.’
Bij mij kwam de volgende klap gelukkig niet van een inkomende vrachtwagen, maar van de vangrail. En Bennie haalde zowaar de overkant. ‘Ik had alles gebroken. Mijn motor lag beneden.’
Goed dat hij er nog is. Wat vindt hij zijn mooiste nummer? Na lang nadenken noemt hij ‘Ik kom altied weer terug’, uit 2001. ‘Heel autobiografisch.’
Zi-j hadden ’t nog zo gezegt:
Denk d’r an de weg is slecht.
Hoe ’t wieter ging, ik wet ’t niet meer,
ik bun een stuk uut de film kwiet
Vanaf ’t ziekenhuus wet ik ’t weer,
want doar begint mien spiet
Ik kom altied weer terug
Heel mooie openings alinea!!