Wat doen vrouwen die in psychische nood verkeren? Die gaan kleren voor zichzelf kopen, weet iedere man. Of snoepen. Dat eerste verdient de voorkeur. Toen ik in de nineties naar de tv-serie Friends keek zag ik Jennifer Aniston als Rachel hele emmers ijs leegeten als ze luddevedu had. Dat zag er prima uit, maar een huisgenote in een studentenhuis waar ik destijds woonde kocht hele slagroomtaarten, waar ze dan maar de helft van opat. Als ze per ongeluk haar kamerdeur open liet staan glipte de hond des huizes naar binnen om de rest op te schrokken. Omdat zo’n beest nu eenmaal niet met mes en vork eet, kwam het weleens voor dat ik op de overloop met mijn voet in een klont slagroomshnitt belandde.
Maar dit geheel terzijde.
Wat doen mannen in times of trouble? Als het érg slecht gaat: zuipen. Jammer, want ze kunnen beter dat andere doen dat lijdende mannen doen: luxe dingen kopen. Voor mij waren dat altijd muziekinstrumenten (ik bezit inmiddels veertien gitaren, wat totaal idioot is) en motoren. Alle motoren die ik heb bezeten heb ik aangeschaft in tijden van stress. ’s Avonds eenzaam in bed met mijn linkerhand onder mijn hoofd en met mijn rechterhand scrollend op Marktplaats: fuck it, ik ga een Vmax kopen!
Boudewijn Geels: ‘Een Kawasaki Z1000SX kán niet eens dertig km/u’
Nu zit mijn oude schoolmaat S. in de knoei. Ik ken hem al sinds mijn zestiende. Hij maakte zijn entree op een enorme rode Tomos schakelbrommer, de Oostblokversie van de Honda MTX. S. kwam van een mavo verderop in het dorp, en wilde nu de havo halen. Zijn ouders waren net gescheiden en S. voelde zich klote, onthecht, onzeker. Vandaar die Tomos. Hij wilde er ook zijn nieuwe schoolgenoten mee imponeren, wat bij mij ruimschoots lukte, want zelf reed ik op barrels die het vaker niet dan wel deden.
Anno 2024 voert S. een bitter gevecht om zijn kind te mogen zien. Zijn ex heeft een nieuwe partner, en heeft daarom besloten dat S. niet meer nodig is om de vaderrol te vervullen – dat doet haar nieuwe lover wel. Natuurlijk vecht S. terug. Hij is iets hoogs bij een oliemaatschappij en heeft dus een riant salaris. Maar goed ook, want ook familierechtadvocaten zijn dure jongens (m/v).
Om zichzelf te troosten wil S. ook een Belachelijk Dure Motor. Niet dat hij die nodig heeft. Zijn Suzuki B-King Extreme rijdt maximaal duizend kilometer per jaar, staat altijd warm en droog binnen en verkeert, hoewel al dertien jaar oud, dus nog in nieuwstaat. Maar S. wil er nóg een. Nóg meer top-end. Een patsersmotor die niet patserig is. Of ik, als gezaghebbend motorcolumnist zijnde, tips heb?
Natuurlijk heb ik die! Op de MOTORbeurs in Utrecht heb ik in februari een paar juweeltjes gefotografeerd. Ik begin met de Indian Proto FTR, ontworpen door Dub Performance. Een krankzinnig mooi apparaat met gouden spaakwielen en een carterdeksel met glas, zodat je letterlijk in het motorblok kunt kijken. Ik stuur de foto’s en krijg een verrukte reeks opgestoken duimpjes en hartjes terug. Maar dan: ‘Wat kost-ie?’ Slechts 50.000 euro’tjes, schrijf ik terug. Ik krijg een bedroefde smiley retour. Dealbreaker.
Ok, tip twee: de BMW M1000 R GT van GP Products, in British racing green. Weer acht hartjes. Maar dan: ‘Gegoogeld. Óók 50k!!’ Ja, maar dat is nog steeds maar twee derde van zijn jaarlijkse bonus.
Dan speel ik mijn laatste troef uit: de 182 pk sterke Triumph Rocket 3 Storm. ‘Deze heb je al voor 30k en is volgens Triumph de ultieme high performance muscle roadster!,’ schrijf ik erbij. Het woord ‘muscle’ werkt altijd bij S., die vroeger idolaat was Stallone & Schwarzenegger.
Nu appt S. niet, hij belt. Meteen. ‘Yes! Deze ga ik verkennen! En jij gaat mee Geels!’
