Allemachtig, mijn oude schoolmaat S. heeft hem! Een fonkelnieuwe Triumph Rocket 3 R Storm. Glunderend heeft hij het glanzende zwarte doek van de motor getrokken alsof hij een standbeeld onthulde. Maar Michelangelo’s meesterwerken zijn lompe sculpturen vergeleken met het absolute topmodel van Triumph.
Hij kost ruim dertig mille, maar een vierdehandsje van 5.000 euro had Mike Bruurs ook toegedekt. ‘Is voor veel mensen óók een heleboel geld,’ zegt de Triumphdealer uit Noord-Scharwoude. Dat klopt. Voor mij bijvoorbeeld. En ik heb een serieus probleem, want ik wil ook een Rocket 3.
Maar ik heb geen 30.000 euro.
Ik herken de koorts van vroeger. Als dertienjarige droomde ik van een Honda Gold Wing. Achterin de motorbladen van mijn vader keek ik altijd wat een occasion kostte. Ik kon me nauwelijks voorstellen dat ik ooit zoveel zou verdienen, maar toch wist ik: op een dag rij ik op een Gold Wing. Met speakers, waaruit keihard Saxon of Iron Maiden zou komen. Onvermijdelijk zou ik bij elk stoplicht bewonderend worden aangestaard door de mooiste meisjes van Meppel.
Boudewijn Geels: ‘Alle motoren die ik heb bezeten heb ik aangeschaft in tijden van stress’
Maar toen ik groot was kocht ik geen Gold Wing. Wel een afgeragde Yamaha V-Max. Ik zag hem staan bij Motorport Amsterdam en voelde meteen mijn hartslag stijgen. ‘Ik wil zo snel mogelijk een proefrit!’ Uiteraard kocht ik hem, want volgens Mike Bruurs leidt een proefrit in 80 procent van de gevallen tot een transactie.
Maar die V-max kostte 5.000 euro, en een tweedehands Rocket 3 van het nieuwste type minstens 20.000 euro. Dan heb je geen Storm, met 182 pk, maar een ‘gewone’, met 167 pk. Nog steeds meer dan zat voor deze flitspaal-angsthaas.
Iedere man weet: als je iets wilt dat eigenlijk veel te duur is, rationaliseer je net zo lang tot het bedrag eigenlijk best meevalt. Daar ben ik al mee bezig sinds S. vier weken geleden een proefrit maakte op een gebruikte Rocket. Natuurlijk wilde ik ook even. Gevolg: hevige koorts. Dus ging ik redeneren. Als ik mijn Kawasaki Z1000SX inruil krijg ik er vast wel 6.000 euro voor terug, en dan is het gat nog maar 14.000 euro. En wat is nou 14.000 euro? Daar kun je ook duizend bolletjes Edammer kaas voor kopen. Duizend maar! En wie wil er nou duizend bolletjes Edammer kaas? Dan kun je toch beter een Rocket kopen?
Dus op naar Axels Bike Shop in Heerhugowaard, waar een zwarte Rocket 3 GT staat voor 19.999 euro. Wat ik in een test las blijkt te kloppen: een GT zit wat comfortabeler dan een R. Maar ik maak nog geen proefrit, want dan koop ik hem. Eerst wil ik weten wat ik terugkrijg voor mijn Kawasaki. Dat valt tegen: 4.500 euro. ‘Ik ga geen 15.500 euro bijleggen,’ zeg ik ferm. Gelukkig vind ik nog een reden om nee te zeggen: na uitklappen blijken de stepjes voor de passagier niet goed schoon.
Daarna rij ik opnieuw naar Bruurs, zeven kilometer verderop. Die heeft sinds enkele dagen een bijna nieuwe rode Rocket 3 R, waarvoor hij 19.990 euro wil hebben, zag ik op internet. O jee, 100% netjes, inclusief de duostepjes. Ik durf weer geen proefrit te maken. Ik vraag niet eens naar de prijs-na-inruil. Het is geen GT, dus doe ik het sowieso niet, besluit ik. ‘Bel maar als je een GT binnenkrijgt.’ En weg ben ik.
Dit gaat goed zo: twee Raketten op betwistbare gronden afgewezen, en een week later kijk ik in plaats van tien keer nog maar drie keer per dag op Marktplaats of iemand een GT aanbiedt voor 15.000 euro (antwoord: natuurlijk niet). En verroest, wat rijdt mijn Kawa eigenlijk lekker! En wat heerlijk, zo’n positief banksaldo!
Koorts overwonnen.
