Bij de titel van deze column krijg je – excuses daarvoor – direct associaties met een soft-erotische film die net als ‘Vijftig Tinten Grijs’ horden huisvrouwen naar de bioscoop trekt. Misschien is het een deceptie, maar daar gaat ‘Vier dagen’ niet over. Het gaat wel over twee mannen van middelbare leeftijd die er op uit trekken met de motor. Ik neem hier het risico dat ik verschillende lezers teleurstel, maar aan twee mannen van middelbare leeftijd op motorfietsen is niets erotisch. Zelfs de meest bedreven cameraman kan geen opwindende plaatjes schieten van twee grijze kerels die zich bij subtropische temperaturen zweterig en ongeschoren in nylon en leren motorkleding hijsen. Toch zijn ‘Vier dagen’ het beste wat me in tijden is overkomen.
Het afgelopen jaar heb ik zo’n twintig dagen gespeculeerd over de gevolgen van corona, zat ik zestien volle dagen op het toilet, werkte ik een veelvoud daarvan aan de keukentafel, maar vier lullige daagjes waren de absolute top. Op donderdag reden mijn maatje Peter en ik via de kronkelroute naar het onvolprezen motorhotel Baton Rouge in Vielsalm. De dag erop gingen we verder zuidwaarts naar het al net zo onvolprezen motorhotel/camping La Mouche. Daar ontdekten we de volgende dag onder leiding van eigenaar Jos de schitterende Vogezen. Zondag stond in het teken van de terugweg via provinciale wegen en een noodzakelijk staartje snelweg.
We reden in oogverblindende omgevingen waarvan je hoopt dat je nooit een enkel detail vergeet. ’s Avonds dronken we zalig Belgisch of Frans bier, barbecueden wat vlees, kregen bij het ontbijt de beste eieren ooit en spraken Jan en Alleman. De een zo bezeten van motoren dat het gesprek alleen over cc’s, koppel en versnellingsbakverhoudingen ging, de ander gelukkig minder eenkennig.
De groeiende verbroedering tussen twee motormaatjes laat me nooit onberoerd. Het heeft iets ontegenzeggelijks comfortabels als je na een synchroon uitgevoerd ‘momentje’ met een hartslag van 180 kunt relativeren. Het heeft iets fijns als je in cadans de ene na de andere bocht pakt. Twee mannen, twee motoren, vier dagen heeft niets erotiserends; het is een verhaal van broederschap en genieten waarbij de motorfiets het instrument is die het genieten mogelijk maakt.
Het is weliswaar september, maar zeker nog niet te laat om ook jouw vier dagen te plannen. Die schitterende nazomer komt eraan. Vier dagen kost je twee vrije dagen, maar levert je voor weken energie op. Knoop een rolletje bagage achterop en laat je verwennen in een motorhotel. Die gasten hebben door corona een rotjaar achter de rug en kunnen wat mij betreft alle steun gebruiken. Al doe je het uiteindelijk vooral voor jezelf en voor deze ene keer is dat helemaal niet erg.
