Terwijl we op ons gemak de zoveelste besneeuwde Alpenpas beklimmen, klinkt Bruce Springsteen op vol volume uit de vier speakers van de Amerikaanse Electra Glide. We voelen ons, met de handvatverwarming aan en en ons achterwerk gezeteld in een met leer beklede sofa, de koning te rijk.
We horen je al denken: ‘Wat een verwende sikken, die redacteuren.’ En het mooie is dat we daar niets tegenin te brengen hebben. Want verwend raak je vanzelf op deze toermastodont. Zelfs wanneer je de cruisecontrol en radio onberoerd laat, blijft er nog zoveel luxe over dat het uren duurt totdat je vermoeid raakt. Dat mag je verwend, lui of pedant noemen; het is best lekker wanneer je op één dag duizend kilometer wilt reizen. Dat deden we dan ook, in één ruk reden we naar Oostenrijk en dat is op deze grote jongen een bijzonder prettige bezigheid! Bij vertrek vanuit Nederland bedenken we dat we onderweg hooguit twee keer hoeven te tanken en we binnen zeven uur in Oostenrijk zullen zijn. Maar, daar komen we bedrogen mee uit. Want in de praktijk blijkt de Harley-Davidson wel een slokje te lusten en met een tankinhoud van 22,7 liter moeten we toch wel om de 250 kilometer tanken. Zeker wanneer we een tijdlang met hangen en wurgen de kilometerteller op 180 zetten, moeten we al na 190 kilometer vervroegd stoppen.
Conclusie? Hard rijden loont niet op deze toerder, die qua verbruik bij hoge snelheden makkelijk richting de 1 : 12 zakt. Uiteindelijk kiezen we voor de tussenweg, 150 km/h. Dat voelt nog wel lekker snel, maar het rijdt een stuk zuiniger en vergroot de actieradius aanzienlijk. Het rijwielgedeelte zwabbert dan ook nog eens een stuk minder. De cruisecontrol heeft wat gewenning nodig, maar laat zich makkelijk bedienen. Een beetje meer en de V-twin accelereert, een tandje terug en de motor houdt even in. Het systeem heeft bovendien een handig geheugen, zodat je na een file of afslag slechts een druk op de knop nodig hebt om vanzelf weer naar de door de computer onthouden snelheid te stomen. Je hoeft de motor dus alleen maar in de hoogste versnelling te tikken en de rest gaat vanzelf. Wat een luxe…
Dat het bij serieus langeafstandswerk goed toeven is op de Electra Glide Ultra Limited, mag duidelijk zijn. Toch is het niet allemaal koek en ei, ondanks het meer dan riante zadel. Je zit namelijk met je voeten vooruit, in een comfortabel ogende klassieke cruiserhouding. Ontspannen voor de benen, zeker gezien de treeplanken die veel ruimte bieden. Echter is deze houding wel wat belastend voor de onderrug, die bij acceleratie alle krachten krijgt te verwerken. Op het oog biedt de kuip maar weinig windbescherming. De lage en tevens niet verstelbare ruit lijkt er niet voor gemaakt, maar doet het toch op een goede manier. Dat komt doordat de winddruk heel constant is en er van vervelende wervelingen of turbulentie geen sprake blijkt. Daarbij heeft de Amerikaan onder de ruit nog twee panelen die je naar eigen voorkeur kunt stellen; met wat extra rijwind op je lichaam of juist niet. En dat werkt prima.
Het sturen is een ander verhaal. In langlopende bochten moet je de Harley met precisie insturen en op z’n lijn houden. Je moet je best doen om de motor niet in de bocht alsnog te moeten corrigeren. En dan doen we het nog echt rustig aan ook. Dat is op de Amerikaan sowieso een aanrader, want de grondspeling is van dusdanige aard dat sportief insturen garant staat voor benauwde situaties. Bij de Electra Glide rijd je al gauw de ophanging van de treeplanken aan de grond en die zitten vast aan het frame. ‘Rustig aan’, dat is de boodschap van de Harley-Davidson. En dat is eigenlijk helemaal geen probleem met zoveel luxe aan boord, een uitzicht op groene almen en het genot van de immer relaxte tweecilinder die zowel de omgeving als de berijder lijkt te kalmeren.
Dat het bij serieus langeafstandswerk goed toeven is op de Electra Glide Ultra Limited, mag duidelijk zijn.
Gemaakt voor
Audiofielen. Wanneer de heerlijke roffel van de V-twin je begint te vervelen, zet je gewoon de boordstereo aan. Je kunt er een mp3-speler op aansluiten, al mist het dashboard een opbergvakje.
Motor
De dikke V-twin sleurt je moeiteloos naar je bestemming. Je kunt heerlijk de bocht uitaccelereren en altijd vertrouwen op de vermogensopbouw die echt heel lineair en voorspelbaar is.
Klasse apart
De Electra Glide Ultra Limited is een genot om op te rijden. Elke neiging tot haasten wordt met zachte hand uit je hoofd gemasseerd. Ook met harde hand trouwens, als je eigenwijs bent.
